سفیران خشونت و برهنگی
بازی نجات گروگانهای آمریکایی
18 مهر 1382
سفیران خشونت و برهنگی (نقد و بررسی بازی مکس پین)
((زندگی عالی بود، خورشید در یک روز شیرین تابستانی غروب می کرد. بوی علف های تازه ، صدای بازی بچه هایک خونه روبروی رودخانه، یک زن زیبا و یک دختر بچه … رویای زندگی امریکایی داشت به حقیقت می پیوست … اما برای رویاها یک اتفاق بد افتاد وقتی که فکرش رو هم نمی کردی.))
آیا شما به بازی های رایانه ای علاقه مندید ؟
آیا شما از افرادی نیستید که بازی های به روز را نصب میکنید واز آنها استفاده می کنید؟؟!
اگر بازی های موجود در بازار را ببینید متوجه خلا بزرگی میشوید، اکثر قریب به اتفاق بازیها خارجی بوده و هیچ سنخیتی با فرهنگ و ملیت ما ندارند.
شاید حداکثر کاری که در این رابطه صورت می گیرد ترجمه آن ها به فارسی است که آن هم فایده چندانی ندارد.
ولی موضوع اینست که این بازی ها صرفا سرگرمی نیستند، بلکه فراتر ازآنند.این سرگرمی ها فرهنگ غرب را تبلیغ می کنند ،مقدسات و باورهای مردم را تخریب می کنند ، برهنگی خشونت بی رحمی جنایت و ادم کشی را عادی جلوه میدهندو …
به همین بهانه به یکی از این قبیل بازی ها سری میزنیم و نگاهی نقادانه تر به آن می اندازیم.
نوشته ای را که در ابتدای مقاله خواندید بخشی از داستان ابتدای بازی است با نام
MAX PAYNE
.مکس پین شخص اول بازی از کار به منزل باز میگردد.در ابتدای ورود متوجه اوضاع نا مرتب منزلش میشود.اسلحه خود را اماده می کند وبه طبقه بالا میرود.در آنجا با چند نفر فرد مسلح روبرو می شود وانها را میکشد ودر نهایت جنازه زن و فرزند خود را می یابد.
از این به بعد است که ماجرا اغاز می شود.مکس به دنبال دوست خود الکس میرود تا از او کمک بگیرد،ولی در محل قرار جسد اورا پیدا می کند و متوجه می شود که ماجرا بسیار پیچیده است و مکس خود تصمیم به انتقام میگیرد ودر این راه ازمراحل مختلفی عبور می کند کارخانه ، هتل ، انبار ، مترو ،رستوران ،گاراژ و …
در طی این مسیراست که ظاهرا به صورت حاشیه ای مطالبی مطرح می شود و جا می افتد که هدفی جز معرفی و تبلیغ فرهنگ غرب ندارد.
در ابتدا ودر خانه مکس با حمامی شیشه ای روبرو میشویم که هیچ سنخیتی با فرهنگ ما ندارد.
همانطور که در متن ابتدای مقاله آمد زندگی امریکایی را نهایت زندگی و رفاه معرفی می کند که تنها تروریستها می توانند آن را نابود کنند وتنها راه حل مشکلات در این جامعه متوسل شدن به زور است.در این جامعه که بی شباهت به جنگل نیست,یا باید بکشی یا کشته شوی همه افراد که با انها مواجه می شوی قصد کشتن تو را دارند وسیله ابتدایی این زندگی داشتن اسلحه است .تنها معتادین هستند که مردم ارام و بی ازاری هستند و اگر با انها کاری نداشته باشی با تو کاری ندارند ولی همانها نیز مسلح هستند
در هر مرحله که وارد می شوی در گوشه و کنار و خرابها معتادین را می بینید که معتادین ازادانه در حال استعمال مواد مخدر هستند یا دور هم جمع شده اند.وبه هر گوشه کنار که می روی سرنگهای استفاده شده را روی زمین می بینی.
هر جا که وارد می شوید دفتر کار ,هتل و…عکس زنان نیمه برهنه به دیوار قاب شده است.
به هر مرحله بالاتری که میروی بایدخود را با اسلحه جدید تر و مخرب تر مسلح کنی وبا خشونت بیشتری وارد عمل شوی اگر این بازی یا هر بازی هم سنخ با این باز ی را انجام داده باشید می بینید که در مراحل ابتدایی کشتن یک انسان حتی جنایتکار نیز رقت اور است ولی بعد از انجام چند مرحله کشتن دیگران به لذتی و پیروزی شیرین برایمان تبدیل می شود
و صدها فرهنگ و عادات دیگر
ولی دراین میان ما نمی توانیم مقصر اصلی را استفاده کننده از این بازیها بدانیم
بلکه مقصر اصلی مسولان و سازمانهای فرهنگی هستند که از این امور به ظا هر ساده ولی مهم وحیاتی غا فلند
در زمان کنونی تهیه یک نرم افزار های قرانی تا ده هزار تومان یا بیشتر هزینه دارد ولی سی دی های مستهجن را به راحتی و با قیمت بسیار نازل میتوان تهیه کردو…
آیا با این وجود انتظار داریم فرهنگ انقلاب ،ایثار و شهادت را به نسل سوم انقلاب منتقل کنیم ؟؟؟ !!
نویسنده : مهدی حق وردی طاقانکی
این مطلب اولین مطلب نقد و بررسی بازی های رایانه ای است که به قلم نویسنده در سال 18 مهرماه 1382 در وبلاگ مجاهد مجازی منتشر گردید.
