اگر از بازی های ویدیویی لذت می برید به ارتش بپیوندید

تابستان امسال، مت و داگ استانبرو، دو برادر ساکن در شهر چلسیای ایالات آلاباما، در جریان یک بازی، اسلحه های ام شانزده (M16) را انتخاب نمودند. آنها دو نفر از صدها و یا هزاران نوجوان آمریکایی ای هستند که به خاطر علاقه زیاد به بازی های رایانه ای حادثه ای و جنگی، تصمیم گرفته اند که به ارتش ایالات متحده بپیوندند.

در همان روزی که آنان سرگرم یادگیری چگونگی انجام این بازی بودند، پنتاگون آخرین نسخه از بازی جنگی «ارتش آمریکا» را منتشر نموده بود. داگ در یک گفت وگوی تلفنی چنین گفت: «من هرگز فکر نمی کردم که ممکن است در جریان انجام یک بازی، به موضوع ارتش فکر کنم.»

با توجه به کشته شدن سه هزار سرباز آمریکایی در عراق و افغانستان از زمان فاجعه 11 سپتامبر تاکنون، استفاده از بازی های رایانه ای و ویدیویی و یا مشوق هایی نظیر اهدای ای پادهای رایگان به افراد مختلف، جزو راه هایی است که در جهت پر کردن خلاء این افراد، مورد استفاده قرار می گیرد. راهبردی که با اعتراض منتقدان و کارشناسان آمریکایی روبه رو شده است. اما برای پنتاگون، بازی ارتش آمریکا، فراهم کننده یک راه بالقوه در جهت ایجاد ارتباط مستقیم بین ارزش های نظامی و اتاق های خواب درهم و برهم کودکانی است که از این بازی ها بهره می گیرند.

سرهنگ کیسی واردینسکی (  Col. Casey Wardynski ) درباره این بازی می گوید: «بازی ارتش آمریکا»، یک مدل از آزمون های مجازی ارائه شده به جامعه است که تهیه کنندگان آن، با استفاده از این بازی، در صدد برقراری ارتباط با کسانی هستند که دوست دارند، در آینده به سربازان ارتش ایالات متحده تبدیل شوند. ما در این بازی، به نوجوانان مسائلی نظیر فرماندهی، کار تیمی، ارزش های نظامیگری و سازمان دهی را می آموزیم.»

در یکی از مطالعات غیررسمی که اخیراً صورت گرفته است، مشخص گردید که از بین مخاطبان بازی های رایانه ای ارائه شده توسط ارتش آمریکا، 60٪ آنان اعلام نموده اند که در هر هفته، بیش از پنج بار به این بازی با پرداخته اند. از هر 100 نفر هم، 40 نفر اعلام نموده اند که ممکن است به ارتش ایالات متحده بپیوندند، زیرا از این بازی لذت می برند. البته در سراسر کشور ما، این بازی، 5/7 میلیون نفر مخاطب ثبت نام شده دارد که این بازی رایانه ای را در ردیف 5 بازی تراز اول آنلاین در میان نوجوانان و جوانان آمریکایی قرار داده است.

ارتش آمریکا چندی پیش اعلام نمود که در نظر دارد، سهمیه هشتاد هزار نفری استخدام سالانه خویش را افزایش دهد، چرا که برای اولین بار از سال 1999 میلادی تاکنون، مرکز استخدام ارتش نتوانسته است نیروهای مورد نیاز خویش را پذیرش نماید. به علاوه، فرماندهان پنتاگون، امتیازات ویژه ای نیز جهت پذیرش سربازان جدید، نظیر چشم پوشی از بدن های خالکوبی شده و اعطای سالانه 000/40 دلار پرداخت ویژه به سربازان، در نظر گرفته اند. اما باید اطمینان داشت که هیچ یک از این امتیازات نمی تواند همانند بازی ارتش آمریکا در تشویق و ترغیب متقاضیان بالقوه استخدام در بخش های مختلف ارتش این کشور، اثربخش و مؤثر باشد.

سرهنگ راندی زیگرز یکی از کارشناسان علوم نظامی و عضو تیم ساخت بازی ارتش آمریکا در این مورد می گوید: «ایده اصلی ما این بود که بازی ای را طراحی کنیم که بحث «ارتش» را در میان مردم مطرح نماید و ما این کار را به گونه ای سرگرم کننده انجام دادیم؛ ما این بازی را مستقیماً به اتاق های نشیمن برده ایم، جایی که نوجوانان، همه فعالیت های روزانه خود را در آنجا، انجام می دهند.»

نسخه اول این بازی، در سال 1992 میلادی منتشر گردید. البته در آن سال، این بازی چندین بار جمع آوری شده بود؛ اما هنوز هم می توان نسخه ای رایگان از این بازی را برای استفاده در رایانه های خانگی به دست آورد. البته قیمت لوح های فشرده این بازی در ایکس باکس (xbox) و پلی استیشن 99/19 دلار تعیین گردیده است. نسخه جدید این بازی، شامل گزارش های دیجیتالی عملیات ها توسط «قهرمانان واقعی» است. این افراد کسانی هستند که در کشورهای مختلف دنیا، در مبارزه با تروریست ها، حضور فعال داشته اند. همچنین طراحان این بازی پرمخاطب قصد دارند، نسخه های آینده این بازی را به گونه ای طراحی کنند که این سربازان، قهرمانان اصلی بازی باشند. گفته می شود که این نسخه، در فصل خرید کریسمس به بازار عرضه خواهد شد.
برخلاف بسیاری از بازی های حادثه ای و جنگی پیشین، این بازی چندان نیازی به حرکات مداوم انگشتان و فشار متمادی دکمه ها ندارد. بازی ارتش آمریکا بیش از آنکه یک بازی با کشتار و قتل باشد، بازی ای است که براساس ایجاد مهارت ها و توانایی های حرفه ای در بازیگر طراحی شده است. با آغاز شدن این بازی، مشکل ترین کار، زنده ماندن فرد می باشد. برای موفقیت در این بازی، به عنوان مثال، فرد بازیگر باید در هنگام تیراندازی نفس خویش را حبس نماید، کاری که عملاً در یک تیراندازی واقعی رخ می دهد. ایده اصلی فراسوی این بازی، توسعه مهارت هایی است که بازیگر را از یک فرد معمولی و تنبل، به یک کماندوی کلاه سبز ورزیده، بدل کند.»

سرگروهبان جری ولفورد ( Sgt. Jerry Wolford ) یکی از کماندوهای ارتش آمریکا که مدال «ستاره نقره ای» را دریافت نموده و در یکی از نقش های واقعی این بازی به کار گرفته شده، معتقد است: «در این بازی، هنگامی که شما به سوی کسی تیراندازی می کنید، این حمله، بزرگ نمایی نمی شود. دقیقاً مثل اینکه، شما یک کار معمولی را انجام داده اید.»
اما منتقدان معتقدند که چنین بازی هایی، راهی نادرست برای معرفی جنبه های سیاه سربازی برای کودکان زیر 12 سال خواهد بود، زیرا آنان ظرفیت اندکی برای فهم این موضوع دارند.
از سوی دیگر، وینسلو ویلر، یک کارشناس علوم نظامی در مرکز اطلاعات دفاعی واشنگتن می گوید: «این بازی ها، نسخه قرن بیست و یکم فیلم های «جان وین» هستند. زیرا در این بازی ها، شما هرگز صحنه ای را مشاهده نمی کنید که یک نفر به سوی بهترین دوستانش تیراندازی کند. این گونه بازی ها، کاملاً فریبنده هستند.»
تعدادی دیگر از متخصصان دانش نظامی نیز معتقدند که بهره گیری از شگردهای استخدامی پنتاگون برای جذب سربازان از طریق تبلیغات در سایت هایی نظیر MySpace.com و عرضه بازی های رایانه ای جنگی برای نوجوانان و جوانان، سوءاستفاده از مخاطبان محسوب می گردد. تقریباً 40٪ از سربازان استخدام شده کنونی، امتیازی کمتر از حداقل سطح امتیاز مورد نیاز برای پذیرش در ارتش را به دست می آورند، اما بدون هیچ مانعی، جذب ارتش ایالات متحده می گردند. به علاوه، گزارش های آماری اخیر نشان می دهد که به نسبت 5 سال پیش، تعداد بیشتری از دانش آموزان مردودی، جذب ارتش آمریکا می شوند. همچنین، امروز ارتش ایالات متحده، سربازان «شستشوی مغزی شده» کمتری را در اختیار خواهد داشت که به معنای افزایش تعداد سربازان مردد می باشد.

چارلز موسکوس ( Mr. Moskos )یکی از اساتید روان شناسی نظامی در دانشگاه «ایوانستون» می گوید: «نتیجه این وضعیت این است که کنگره و پنتاگون باید برای جذب سربازان بیشتر، توجه افزون تری بر بازی های رایانه ای و ویدیویی نمایند. به علاوه، مسئولان جذب سرباز برای پنتاگون، با پیشنهاد باز پرداخت وام های دانشجویی، تلاش می کنند که دانشجویان بیشتری را برای خدمت در ارتش تشویق نمایند. بدین ترتیب، فرماندهان ارتش، همه ساله برای جذب 2/1 میلیون فارغ التحصیل دانشگاه های ایالات متحده، برنامه ریزی های گسترده ای می نمایند.»
آقای موسکوس می افزاید: «اگر ما بتوانیم تنها 10٪ دانش آموختگان دانشگاه هایمان را همه ساله پذیرش نماییم، می توانیم نیاز سالانه ارتش به سربازان جدید را برطرف کنیم. البته به خاطر داشته باشید که 20٪ این فارغ التحصیلان اظهار نموده اند که حقوق و مزایای بالای ارتش آنان را وسوسه می کند.»

اگر ارتش ایالات متحده برای تأمین نیازهایش، بخواهد از میان ورزشکاران و افراد توانمند، سرباز جذب کند، باید در بین خانواده های متوسط آمریکایی، به تبلیغ بپردازد، لذا داگ – نوجوان علاقمند به بازی ارتش آمریکا – یک فوتبالیست معمولی و برادرش (مگ) یک طرفدار پر و پا قرص بازی های رایانه ای است که شاید انتخاب خوبی نیز باشند. آنها شب های متوالی به انجام بازی های ویدیویی به همراه دوستانشان مشغولند و سر و صدای زیادی هم برپا می کنند. آنها می گویند که این بازی ها، آنان را با حقایق ارتش آشناتر نموده است. اما مت در این مورد، می گوید: «مطمئناً تصویری که این بازی ها از جنگ و حقایق ارتش و سربازان آن نشان می دهد، غیرواقعی و تحریف شده است. به همین خاطر، صفحه کریستالی رسانه های ما نمی توانند آینه حقایق ناگفته در این مورد باشند.»

منبع :

http://pajuhesh.irc.ir/product/magazine/show.text/id/1105/order/18

لینک مطلب به انگلیسی :

https://www.csmonitor.com/2006/0919/p01s04-usmi.html